ΓΕΓΟΝΟΣ
Αγνώστου
ταυτότητας πλεούμενα έφτασαν στο λιμάνι με τα φανάρια αναμμένα. Η θάλασσα
πρασίνιζε ελαφρώς και το πλήθος στην αποβάθρα χαιρετούσε συγκινημένο. Είχε
φτάσει λοιπόν. Η σωτηρία από τον πόνο τους, η Φρουρά της Φώτισης. Με χαρακτήρα
απελευθερωτικό και θολά φώτα στο περίγραμμα αναλήφθηκε στους ουρανούς ο
Εκλεκτός των Ανθρώπων, ο προστάτης του είδους.
Ζητωκραυγές
εκκωφαντικής έντασης παραμόρφωσαν τη γαλήνη του τόπου. Κάποια στιγμή μάλιστα
ένας κύριος πέθανε από την υπερβολική φασαρία. Ξαφνικά κεντρικό γεγονός είχε
γίνει η νεκρική ακολουθία του κυρίου μέχρι το σημείο της ταφής του. Είχε άραγε
κάτι κοινό ο κύριος αυτός, που παρεμπιπτόντως φορούσε γραβάτα πράσινου
χρώματος, με τον Εκλεκτό; Ίσως κάποια προφητεία να ένωνε τις μοίρες τους.
Ο
κήπος του νεκροταφείου είχε διάσπαρτα ανθρωποφάγα πολύχρωμα φυτά ανάμεσα στις
ταφόπλακες-πυραμίδες. Σπάνια πέθαινε άνθρωπος σε εκείνη τη Γη. Ήταν μάλλον
εξαίρεση στον κανόνα ή μπορεί απλά να μην είχαν τόση ισχύ εκεί οι Άρχοντες του
Χάους; (Μια άλλη προσέγγιση είναι πως ο Θεός είναι Ένας, η ίδια η
πραγματικότητα, κι εμείς απλά βλέπουμε κάποιες πτυχές του με άξονα τη δική μας
υποκειμενικότητα.)
Ο
Σχεδιαστής Κόσμων έφτιαχνε ένα καινούργιο μοντέλο που δε θα απαιτούσε να ζει
και ο ίδιος μέσα στο σύστημα. Δε θα ήταν πανταχού παρών, σε κάθε σημείο του
απείρου ταυτόχρονα και αιώνια. Είχε κουραστεί πια. Ο Νέος Κόσμος θα ήταν πιο
ψυχρός, πιο ακίνδυνος, με λιγότερα ρίσκα κι ευθύνες.
Κλειστές
και ανοιχτές Χορδές / Όργανα αναπαραγωγής / 0 και 1